آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 33
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 33
بازدید ماه : 40
بازدید کل : 7092
تعداد مطالب : 98
تعداد نظرات : 0
تعداد آنلاین : 1

 تشبیه زیبایی است که می گویند زمانی که لقمه ای در دهان می گذارید تا زمانی که آن لقمه  فرو می رود تصور کنید که در حال گذر از میدان مین هستید. یعنی هر لقمه ای که ما در دهان می گذاریم حکم مینی دارد که هر لحظه عبور از آن حکم نابودی همیشگی دارد.  هنگامی که انسان با میدان مین روبرو می شود . آن را به بازی نمی گیرد بلکه به دنبال راهنمایی می گردد که او را از این میدان وخطرناشی از آن نجات دهد و او به سلامت میدان راپشت سر گذارد . لقمه انسان حکم آن مین را دارد که راهنما باید وضعیت آن را مشخص کند تا به سلامت از گلوی انسان خارج شود  و جزء جسم انسان شود. یعنی هر لقمه ای حلال و حرام بودنش باید مشخص شود . انسانی که به خطا لقمه ای را می بلعد همچون انسانی است که بی پروا پای در میدان مین می گذارد و خود و هویت خود را به دیار نیستی می فرستد . باید در چگونگی به دست آوردن هر لقمه ای و قرار دادن آن دردهان اندیشه کرد و ماجرا را پی گیری کرد . یک کودک به راحتی هرچه به او داده می شود را می خورد زیرا برای او میدان مین مفهومی ندارد و فقط یک زمین بازی است که گه گاهی درآن ترقه هایی زده می شود. پس همه چیز برای او تنها یک سرگرمی است. حالا آنهایی که دراین اوضاع و احوال جامعه فقط به فکر پر کردن جیب خویش اند و اختلاص و احتکار در آن ها به راحتی صورت می گیرد آن قدر درجاده ی زندگی سقوط کرده اند که درحد یک کودک به زندگی و خورد و خوراک خود می نگرند ؟ آیا هنوز ما آدم ها  به این ادراک نرسیده ایم که بفهمیم چرا درهای باران رحمت الهی این گونه محکم بسته شده است و خشکسالی و کم آبی طبیعت را به سوی نابودی می کشاند؟ آیا هنوز به این باور نرسیده ایم که این همان مینی است که درزندگی آدمی درحال منفجر شدن است ؟ بیایید برگردیم به سوی خدا و دراین اوضاع از او یاری بخواهیم تا از این مدان مین نجاتمان دهد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: